Rachel voor- en na: ik viel 19kg af

Op mijn 28^ste viel ik 15kg af, richtte ik mijn eigen Food, Mind & Body programma Slinc op en opende ik de deuren van mijn afslankstudio in Eindhoven. Met 2 zwangerschappen buiten beschouwing gelaten, hield ik mijn gewicht zo’n 10 jaar goed stabiel rond de 64kg.

In 2017, het jaar waarin ik op 6 december 40 zou worden, was het mijn voornemen om once-in-a-lifetime onder de 60kg te wegen. Ik wilde smashing de 40 in!

Gewoon 1x in mijn leven eens dat onbereikbare doel halen: 59.9kg. Ik wilde vooral aan mezelf laten zien, dat ik gewoon kan zijn, wie ik wil zijn. Dat ik als stevige tiener, een volle 20-er.. mijn haat/liefde-verhouding met eten heb overwonnen. Ik zat vroeger gevangen in een web van eten, nu voel ik rust en balans en geniet ik van eten. En dit doel was mijn laatste stap. De ultieme persoonlijke overwinning.

En heb ik het gehaald? Nope. Ik heb na deze 60.2 ook nog de 60.0 gezien, maar géén 59.9kg. Op Sinterklaasavond, de avond voor mijn verjaardag ben ik gezwicht voor een zak chocolade pepernoten. En met mijn verjaardag die ik uitbundig heb gevierd, is het ondanks de poging tussen Sinterklaas en Kerst niet gelukt.

“Wat kan ik zeggen, ik ben gewoon geen doorzetter”, hoor ik mezelf zeggen tegen mijn collega. Die op haar beurt zegt: “Dat ben je juist wél! Je gaat weleens de mist in, je bezwijkt hier en daar, maar in plaats van bij de pakken neer te gaan zitten en het op te geven, pak je het weer op en ga je door. Dat is doorzetten.”

En dat is zo waar. Ik heb het niet gehaald, maar dat wil niet zeggen dat het niet alsnog kan! En wat zeg ik: ik heb de victory video al opgenomen. Ik hoef alleen nog maar het fragment in te lassen van ik op de weegschaal met een 59.9

Maar dat ik het niet gehaald heb, wil niet zeggen dat ik ontzettend trots ben op wat ik bereikt heb. En laat er absoluut geen misverstand over ontstaan dat ik mezelf niet mooi of ’te dik’ zou vinden, want dat is absoluut niet zo. Ik ben ook echt ontzettend blij met hoe ik eruit zie. Dat getal op de weegschaal is puur mijn afrekening met mijn oude ik.

My worst-photo-ever. Schaamde ik me eerst voor mijn voor foto, laat ik hem nu met trots zien. Dit wás ik. En dit bén ik nu. Trots op mezelf.

Mijn uitgebreide verhaal over mijn strijd tegen de kilo’s (van baby tot nu) lees je hier >>>